History of financial globalization (2/4)

Part 2 on financial globalization between 1945 and 1989 in the context of a four-article series on the history of financial globalization! You can read the first one here.

I) Financial repression

1.1 Bretton Woods (July 1944 – January 1976)

During the Bretton Woods era, the banking system is the lung of economic activity, its financing, and the transmission line of monetary policy. But if we follow R. Mundell’s triangle of incompatibility (“International monetary dynamics under fixed and flexible exchange rates”, 1960), restrictions on capital mobility are necessary to preserve the autonomy of monetary policy in a fixed exchange rate regime. Thus, Article 6 of the International Monetary Fund (July 1944) allows countries to establish exchange controls.

Then the financial exchanges are greatly reduced. Between 1945 and 1960, capital flows were the official public financial flow of international cyclical current account imbalances. Indeed, in the absence of a sufficiently large international capital market, it was difficult to access foreign financing. As a result, current account deficits and hence savings transfers cannot be of significant proportions (remember Eq. [X-M] = [S – I]) +/-1% of GDP with fluctuation bands. The priority given to the restoration of international exchanges leads Luigi Zingales and Raghuram G. Rajan to write that “The free movement of capital has been sacrificed on the altar of free trade” in his articles “Great Turns: The Policies of Financial Development in the Twentieth Century”.

The current situation of the United States is particularly important, considering that they are in a position of world hegemony with the Bretton Woods system. They own 2/3 of the global gold reserves in 1945. There is no limit on the Federal Reserve’s creation of the dollar as an international currency. Other central banks build dollar balances as they build up their assets in dollars, financing the build-up of the US’s twin deficits (current account deficit + budget deficit) in dollars.

1.2. National economies

During that period, the financial system weakened and the world wars increased the financial needs of states. A recession in the capital markets and a lack of savings hampered capital accumulation and made it difficult to finance capital works (Commissariat au plan January 1946) as well as reconstruction. Therefore, the state undertakes the financing of the domestic economy. In France, the state nationalizes the Bank of France and large banks (December 1945). It provides loans at subsidized interest rates. This covers part of the interest on loans to companies in strategic sectors. This is called financial repression. From 1945 to 1984, the French economy was heavily banked. In 1965 degree of mediation (indirect external financing / total external financing) was obtained 65%. In Money, interest and liquidity (1974), John Hicks speaks of an overdraft economy to describe this period in which financing was done mainly through bank debt. Subsidized interest rates, along with inflation, drive real interest rates down to very low levels. Companies are then encouraged to borrow to take advantage of the leverage effect given the high marginal efficiency of capital. That’s why this economy exists inflationary trend.

II) Euro dollar market

It has been developing since 1961 euro dollar market. A number of factors have contributed to the emergence of this market. First, given their foreign exchange reserves and unfavorable domestic money market conditions, German banks have placed currency abroad preferred to soften the euro-dollar exchange rate. Moreover, the announcement a An increase in the UK’s current account deficit from £36 million in March 1967 to £115 million in April 1967, as well as The Vietnam War (1955-1975) led to a rapid increase in interest rates in the Eurodollar market. Finally, opening a current account, advances in financial innovation have made effective enforcement of exchange controls more difficult and easier to circumvent. Developed countries have implemented de jure opening of financial accounts since 1961 when they followed multilateral agreements (de facto in France in 1985), including the OECD.

But the Eurodollar market is largely driven by British banks banning sterling lending to non-residents, fueling speculation against the pound. Therefore, the Bank of England will allow second-tier English banks to deal in dollars. Between 1973 and 1980, the market for Eurodollars, which was brokered by banks outside the United States with dollars, rose from US$160 billion to US$730 billion.

The euro is considered a dollar market shadow banking system premature because it evades the Basel Committee’s banking regulations (December 1974) and excludes itself from domestic markets under the influence of financial repression. This compensates for the lack of an international financial system. The Eurodollar market is becoming the home of international finance.

III) South-South debt economy: the meeting between the need to borrow and the need to lend

[1945-ciildənborciqtisadiyyatıbirsıraamillərəgörəgetdikcədahaçoxböyüdü

3.1. İdxal edən ölkələrdən neft hasil edən ölkələrə gəlirlərin transferi

İlk neft şoku zamanı (1973-cü il oktyabr) bir ton xam neftin qiyməti 155 frankdan 377 frank-a yüksəldi. İkinci neft şoku zamanı (yanvar 1979) 2,7-ə vuruldu.

Neft aşağı qiymət elastikliyinə malik olduğundan, neft şokları neft idxal edən ölkələrin gəlirləri üzərində xarici yığım yaradır. Yəni daha baha başa gələn eyni həcmdə neft idxalına görə ixrac həcmini artırmalıdırlar. 1973-cü il üçün xarici rüsum Latın Amerikası üçün 15 milyard dollar, Avropa üçün 50 milyard, Asiya üçün 20,4 milyard və ABŞ üçün 24 milyard dollar həcmində qiymətləndirilir. 1972-1974-cü illər arasında OPEK ölkələrinin (1960-cı ilin sentyabr ayı) dollar (neft dolları) balansı 15 milyard dollardan 89 milyard dollara yüksəldi. 1981-ci ildə onlar 360 milyard dollar təşkil edirdi.

3.2 Cənub-Cənub borc iqtisadiyyatı

OPEC ölkələri cari hesabların profisitlərini ABŞ-dan kənarda yaradılmış banklara yerləşdirirlər ki, bu banklar depozitləri inkişaf etməkdə olan ölkələrə kreditlərə (ödəmə müddətlərinin çevrilməsi) dollara (avrodollar bazarı) çevirirlər. 1974-1981-ci illər arasında OPEC ölkələrinin cari əməliyyatlar hesabının profisitinin 15%-i (müvafiq olaraq 40%) avrodollar bazarı vasitəsilə inkişaf etməkdə olan ölkələrdə (müvafiq olaraq inkişaf etmiş ölkələr) təkrar emal edilmişdir.

İnkişaf etməkdə olan ölkələr cari əməliyyatlar hesablarının kəsirini xarici borcla maliyyələşdirə bildiklərinə görə, cari əməliyyatlar balansının tarazlığını bərpa etmək üçün daxili tələbi (daxili devalvasiya) azaltmağa məcbur edilməyiblər. 1981-1985-ci illərdə inkişaf etməkdə olan ölkələrin məcmu xarici borcu 322 milyarddan 950 milyard ABŞ dollarına yüksəlmişdir. Beləliklə, avrodollar bazarı deflyasiya riskini aradan qaldırmağa imkan verdi.

3.3 İnkişaf etməkdə olan ölkələrdə böhran: qloballaşan maliyyədə ilk böhran

1979-cu ilin oktyabrında Federal Ehtiyat Sisteminin başına gələn Pol Volker çox məhdudlaşdırıcı pul siyasəti həyata keçirdi. Həqiqətən, 1979-1981-ci illər arasında ABŞ-ın qısamüddətli əsas dərəcələri 11%-dən 21%-ə yüksəldi. Bununla o, 1981-1983-cü illərdə ABŞ-da inflyasiya səviyyəsinin 13,5%-dən 3,2%-ə düşdüyündən bəri inflyasiyanın kökünü kəsə bildi. Bununla belə, inkişaf etməkdə olan ölkələrin iqtisadi agentləri dollarla və dəyişkən dərəcələrlə borc almışdır. Nəticə etibarilə, dolların bahalaşması inkişaf etməkdə olan ölkələr üçün mübadilə riskini reallaşdırır ki, bu da daha sonra cari tədiyyə balansı böhranına məruz qalır. 1980-1982-ci illər arasında Meksikada büdcə kəsiri və cari hesab kəsiri olduğu üçün əkiz kəsir yarandı. Birincisi, orta hesabla ÜDM-in 12,8%-nə, ikincisi, 55%-lik inflyasiyanın nəticəsidir ki, ÜDM-in 5,1%-ni təşkil edir. 1982-ci ilin avqustunda Meksika 86 milyard ABŞ dolları xarici borcuna moratorium qoydu, yəni müvəqqəti olaraq ödəniş öhdəliklərini 6 ay müddətinə dayandırdı.

Latın Amerikasında borc böhranı genişlənir. 1982-ci ilin aprelində Argentina 44 milyard ABŞ dolları xarici borcunu ödəməyə məcbur oldu. 1987-ci ilin fevralında Braziliya 115 milyard ABŞ dolları xarici borcuna moratorium elan etdi. 1986-cı ildə neftin əks-şokundan sonra neft ixrac edən ölkələrə, o cümlədən Misirə yayıldı, o zaman bir barel qiyməti minimum 10 ABŞ dollarına çatdı.

Bu, maliyyə qloballaşması ilə bağlı dörd məqalədən ibarət bu seriyanın ikinci hissəsidir! Qalanını çox tezliklə Major-Prepa-da tapa bilərsiniz.